دگرباشان و طالبان: « بایدن به ما خيانت کرد»

گزارش اختصاصی خبرنگار Outspoken از کابل

که تقریبا دو ماه از سقوط افغانستان توسط جنگجویان طالبان می‌گذرد، قوانین شریعت اسلام به صورت بسیار سخت‌گیرانه‌ای اجرا شده است. شرایطی که دیگر هیچ آزادی برای زنان، اقلیت‌های قومی و مذهبی و دگرباشان باقی نمی‌گذارد. اما در حالی که وضعیت زنان، اقلیت‌های قومی و مذهبی در رسانه‌ها پوشش گسترد‌ای دارد، دگرباشان جنسی و جنسیتی از پوشش خبری در رسانه‌‌های جریان اصلی بهره نبرده‌اند.

در شرایطی که بیشتر مردم افغانستان نگران وضع شدن محدودیت‌ها و از دست دادن کار و آزادی‌هایشان هستند، دگرباشان افغان نگران از دست دادن جان خودشان هستند.

تنها چند روز از سقوط افغانستان نگذشته بود که خبر ضرب و شتم یک مرد همجنسگرا توسط طالبان منتشر شد. درست در همان روزهایی که آمریکا و متحدانش مشغول مذاکره با طالبان بودند و آنچه همکاری طالبان می نامیدند را می ستودند، اعضای گروه طالبان پس از فریب دادن مردی همجنسگرا، در ملاقات با وی، او را مورد ضرب و شتم قرار دادند.

این دو مامور طالبان خود را دوستی جا زدند که می‌تواند کمک کند تا مرد جوان همجنسگرا از افغانستان بگریزد. قربانی که نام او برای حفظ هویتش فاش نشده ، پس از سه هفته گفت‌وگوی آنلاین، در کابل با آن افراد ملاقات کرد. اعضای طالبان این مرد را مجبور کردند تا  شماره تلفن پدرش را هم به آن‌ها بدهد تا به او بگویند که پسرش همجنسگرا است.

طالبان بارها اعلام کرده‌اند که تغییر کرده‌اند و طالبان سابق نیستند. ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی طالبان اعلام کرده‌ که زنان و رسانه‌ها می‌توانند در چارچوب اسلامی کار و فعالیت کنند و طالبان مانعی با حضور آنها نداریم. اما دگرباشان چطور؟ در حالیکه مساله حقوق بشر در افغانستان از دستور کار بسیاری از دولت ها از جمله دولت آمریکا حذف شده و در حالی که کشورهای دگرباش ستیزی مانند ایران حالا پرچم دار حقوق بشر در افغانستان شده اند،  مشخص است که حرفی از وضعیت دگرباشان در این  کشور به میان نمی آید.  سمیر مرد همجنسگرای مقیم کابل معتقد است که طالبان تغییری نکرده‌اند: «طالبان همان کاری را خواهد کرد که در دوره حکومت قبلی‌شان انجام دادند. یعنی ما را اعدام می‌کنند. ما هیچ جایی در حکومت طالبان نداریم». 

تصورش هم عجیب است که سه روز پیش در نشست  کشورهای همسایه افغانستان که در تهران برگزار شد، چین و روسیه و پاکستان طالبان را نصیحت کردند تا به حقوق بشر احترام بگذارد اما وقتی پای حقوق دگرباشان در میان باشد مواضع این کشورهای همسایه افغانستان چندان هم با طالبان فرقی ندارد.  

حقیقت اینجاست که در هیچ‌یک از گفتگوهای اخیر با طالبان یا درباره افغانستان، مساله دگرباشان مطرح نشده است.

طالبان در بین سال‌های ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ افرادی زیادی از دگرباشان جنسی و جنسیتی را اعدام کردند. در سال ۱۹۹۶ به دستور ملا عمر، رهبران طالبان، سه نفر در شهر قندهار به جرم رابطه با همجنس، زنده زیر خاک به مدت ۳۰ دقیقه دفن شدند. خبرگزاری AIP می‌گوید این دستور را شخص رهبر طالبان داده بود و گفته بود که اگر بعد از ۳۰ دقیقه زنده ماندند، آن‌ها در امان می‌مانند و بخشیده می‌شوند. بعد از سی دقیقه خاک را کنار زدند و هر سه نفر زنده ماندند و به بیمارستان منتقل شدند.

سال  ۱۹۹۸ نیز، طالبان دو نفر به‌نام‌های «بسم‌الله» ۲۲ ساله و «عبدال‌سامی» ۱۸ ساله را به جرم رابطه با همجنس تحت عنوان «لواط» در شهر هرات اعدام کردند. خبر اعدام آن‌ها توسط رادیو شریعت طالبان اعلام شد. در همان سال دو نفر دیگر در شهر تخار، به دلیل داشتن رابطه با همجنس دیوار بر سرشان خراب شد.

ز ۱۵ آگوست تاکنون طالبان درباره دگرباشان جنسی و جنسیتی اظهار رسمی نکرده‌اند اما گل رحیم قاضی طالبان در مصاحبه با خبرگزاری BILD آلمان گفت: «مجازات رابطه همجنس دو چیز است: اول سنگسار دوم خراب شدن دیوار بر سر آنها که ارتفاع دیوار هم باید دو و نیم تا سه متر باشد».

یک زن دوجنسگرا که بازیکن یکی از تیم‌های ورزشی خانم های افغانستان بود می‌گوید از زمانی که طالبان آمده است در ترس و وحشت زندگی می‌کند.

«از زمانی که طالبان آمده است من در خانه هستم و از خانه بیرون نمی‌روم. می‌ترسم که به من صدمه بزنند. در گوشه و کنار و در همه سرک‌ها طالبان است. خسته شده‌ام. دو ماه است که پارتنرم را ندیدم. همین چند روز پیش خبری نشر که یکی از بازیکن‌های والیبال افغانستان سر بریده شد. من می‌ترسم که من را هم به قتل برسانند».

در شرایطی که بیشتر مردم افغانستان نگران وضع شدن محدودیت‌ها و از دست دادن کار و آزادی‌هایشان هستند، دگرباشان افغان نگران از دست دادن جان خودشان هستند.

«از زمانی که طالبان داخل شهر شدند من بیرون رفته نمی‌توانم. خیلی از مردم و همسایه‌ها می‌دانند که من تفاوت دارم. آنها قبلا به من ایزک (واژه بسیار تحقیرآمیز) می‌گفتند و ریشخند می‌کردند. حالا از ترس بیرون نمی‌روم چون می‌ترسم به طالبان بگویند و من را به قتل برسانند».

پیش از آمدن طالبان خبرهایی منتشر شد مبنی بر اینکه طالبان زنان و دختران را مجبور می‌کنند تا با سربازان آن‌ها ازدواج کنند. انتشار این خبر باعث ترس و وحشت بسیاری از زنان افغان شد. مریم زن همجنسگرا پس از شنیدن این خبر، با یکی از دوستانش که مرد همجنسگراست، فوری ازدواج کرد.

« من پس از شنیدن این خبر ترسیدم و بدون برگزاری هیچ مراسمی و با کمک دوستم فوری نکاح کردیم و یک نکاح خط تهیه کردیم تا از گزند طالبان در امان بمانم».

مریم معتقد است که شاید شانس با همراه بوده است که ازدواجی بدون رضایتش را تجربه نکرده است اما او معتقد است که با آمدن طالبان ازدواج اجباری زنان افزایش پیدا خواهد کرد.

من کسانی را می‌شناسم که لزبین هستند اما به خاطر فشار خانواده به نکاح مردان در آمده‌اند. حال که طالبان آمده‌اند این ازدواج‌های اجباری بیشتر هم خواهد شد. بخت واقعا با من یار بوده که تجربه ازدواج اجباری نداشتم اما افراد زیادی هستند که قربانی شدند و قلبم می‌شکند وقتی به این مسئله فکر می‌کنم».

مریم ۲۴ سال سن دارد و قبلا به عنوان یک خبرنگار کار می‌کرد و همچنین سازمانی برای حمایت از زنان آسیب‌پذیر داشت. او از طریق این سازمان به زنانی که قربانی خشونت بوده‌اند، کمک می‌کرد. مریم امیدوار است که بتواند مبارزات و تلاش‌هایش را در خارج از افغانستان ادامه دهد.

در دو دهه گذشته، جامعه دگرباشان افغانستان از آزادی حضور نیروهای بین‌المللی در این کشور استفاده کردند تا حقوق خود را به ویژه به قانون‌گذاران این کشور یادآوری کنند. در سالهای اخیر توجه رسانه‌های داخلی افغانستان هم به جامعه ال‌جی‌بی‌تی افغانستان جلب شده بود و حتی برخی مقامات کشور درباره آنها صحبت میکردند. فعالان و کنشگران حقوق دگرباشان افغان مطمئن بوند که جامعه بین‌المللی حاضر در افغانستان از حقوقشان دفاع می‌کنند. این کنشگران آشکارا فعالیت می‌کردند بدون آنکه حتی تصور اتفاقی که افتاد و خروج ناگهانی آمریکا از این کشور را از ذهن بگذرانند.

آریان، خبرنگار مقيم کابل که خود از خانواده دگرباشان است می‌گوید به دگرباشان افغان 'خیانت' شده است: « جو بايدن از پرچم رنگین‌کمان ما برای پوشاندن چهره واقعی خود در دوران انتخابات ریاست جمهوری آمریکا استفاده کرد. او از حقوق بشر، حقوق زنان و حقوق دگرباشان استفاده کرد تا رای بیاورد اما خودتان ببینید که با ما چه کرد. او کشور من را دو دستی تقدیم طالبان کرد. ما همواره به آمریکا اعتماد مطلق داشتیم اما حالا چه باید بکنیم وقتی بایدن فریاد می‌زند زندگی ما برایش مهم نیست؟»