برجام و چشم‌پوشی غرب از نقض گسترده حقوق بشر در ایران

این نامه را نه خطاب به بایدن و دار و دسته‌اش که خطاب به مردم آمریکا می‌نویسم. خطاب به جامعه دگرباشان آمریکا می‌نویسم. خطاب به همه آنهایی می‌نویسم که فریب پرچم‌های رنگین‌کمانی کمپین انتخاباتی جو بایدن را خوردند. من برادر دگرباش شما در ایران هستم. ۲۸ ساله ام. مهندس عمران هستم. در تهران به دنیا آمده ام و بزرگ شده‌ام. به لطف اینترنت و تلویزیون‌های ماهواره‌ای با آمریکای واقعی نه آمریکای پروپاگاندای حکومت ایران آشنا شدم.

این روزها خبرگزاری های بین‌المللی گزارش می‌دهند که حکومت ایران و بایدن در حال رسیدن به توافقی هستند که ‌می‌تواند منجر به برداشته شدن تحریم‌های آمریکا علیه حکومت اسلامی در ایران و بازگشت به معاهده موسوم به برجام شود. 

خبرها از وین حاکی است که در توافق ذکر شده دفتر علی خامنه‌ای از تحریم‌های آمریکا خارج می‌شود و سپاه پاسداران هم از لیست سازمان‌های تروریستی آمریکا بیرون می‌آیند. جمهوری اسلامی همینطور از کنگره آمریکا می‌خواهد تضمین بدهد دولت‌های آتی در آمریکا از این توافق خارج نمی‌شوند. توافقی که اسراییل معتقد است حتی از توافق اولیه برجام هم ضعیف‌تر است.

جالب اینجاست که دولت دمکرات‌ها در آمریکا با دولت ابراهیم رییسی به توافق رسیده است. رییس جمهوری که به قتل هزاران زندانی سیاسی در دهه هشتاد میلادی متهم است و بسیاری از فعالان حقوق بشر در ایران او را قصاب تهران می‌خوانند. دولتی که بیشتر وزرایش در لیست سیاه تروریستی ایالات متحده آمریکا قرار دارند. همین رویکرد به تنهایی نشان می‌دهد که دولت فعلی آمریکا تا چه اندازه چشم بر روی مسایل حقوق بشری در ایران بسته است.

 آیا دولت جو بایدن همان دولتی نبود که با شعار حقوق بشر، حقوق زنان، حقوق دگرباشان به روی کار آمد؟ آیا دولت جو بایدن همان دولتی نبود که نخستین زن معاون رییس جمهور را به کار گماشت؟ آیا جو بایدن همان رییس جمهوری نیست که ادعا می‌کند برای نخستین بار یک مرد همجنسگرا را به سمت وزارت انتخاب کرده است؟

همین دولت حالا نه تنها به مذاکره با خون‌خوار‌ترین رییس جمهوری اسلامی تن داده که با آن به توافق هم رسیده است. توافقی که سپاه تروریستی پاسداران را از لیست سیاه در می آورد و به دفتر فاسد رهبر ایران اجازه می‌دهد تا بدون هیچ دشواری به تجارت بین‌المللی بپردازد.

آیا حتی یک‌بار به ذهن وزیر دگرباش دولت بایدن یا خانم معاون رییس‌جمهور خطور کرد که به رییس خود بگویند پس تکلیف حق زنان در ایران چه می‌شود؟ حقوق دگرباشان کجای این توافق قدرت‌مند‌ترین کشور جهان با تروریست‌پرورترین حکومت عالم قرار می‌گیرد؟

آیا کسی یادش می‌آید که بنا برگزارش عفو بین‌الملل، نیمی از اعدام‌های جهان در ایران اتفاق افتاده است؟ آیا کسی یادش می‌آید که در همین چند ماه گذشته، از تابستان ۲۰۲۱ تا حالا دست کم ۴ دگرباش در ایران اعدام شدند؟ آیا کسی در دولت حقوق بشر جو بایدن به یادش هست که ده‌ها فعال حقوق زنان از جمله نرگس محمدی و نسرین ستوده در زندان هستند؟ آیا کسی به یاد دارد که همین یک ماه پیش، بکتاش آبتین نویسنده منتقد حکومت ایران در زندان بیمار شد و به دلیل تعلل مسؤولان حکومت جانش را از دست داد؟ آیا کسی به یاد دارد که حکومت فاسد اسلامی در توافق اولیه برجام، درآمد حاصل از فروش نفت را صرف خرابکاری در منطقه و گسترش نیروهای تروریستی در خاورمیانه کرد؟ آیا کسی در دولت بایدن اصلا برایش مهم است که در طول چند روز گذشته حکومت اسلامی ایران که حالا خیالش جمع شده که به زودی میلیاردها دلار پول خواهد داشت به جان ما افتاده و دسترسی به اینترنت را به شدت محدود کرده است؟

خودتان را جای مردم معمولی ایران بگذارید. کسانی که در طول چهار دهه گذشته جز فقر، ترس و وحشت از حکومت اسلامی ایران چیزی ندیده‌اند. شما اگر جای مردم ایران بودید برای ایالات متحده آمریکا، این مهد دمکراسی و حقوق بشر جهان، دیگر احترام و ارزشی قایل بودید؟

خودتان را به جای من، یک مرد دگرباش ۲۸ ساله در تهران بگذارید. آیا می‌خواهید از رنگین‌کمانی شدن کاخ سفید و سفارت‌خانه‌های آمریکا در ماه ژوین و ژوییه ذوق زده شودم؟ آیا انتظار دارید از بوسه‌های عاشقانه وزیر راه و ترابری آمریکا بر لبان همسرش حظ کنم؟ آیا انتظار دارید وقتی کامیلا هریس از حقوق زنان و رنگین‌پوستان گفت، او را باور کنم؟

از کودکی که با شعار مرگ بر آمریکا بزرگ شدم، در خانه شنیدم که اینها تبلیغات حکومت است و آمریکا دوست مردم ایران است. شنیدم که آمریکا خانه آزادی است. به خودم قبولاندم که آمریکا قدرت برتر است و در کنار مردم ایران می‌ایستد. وقتی باراک اوباما ازدواج دو همجنس را قانونی اعلام کرد، وقتی کاخ سفید رنگین‌کمانی شد، وقتی آمریکا نخستین سفیر و بعد سرپرست دستگاه اطلاعاتیش یک مرد دگرباش شد در پوست خود نمی‌گنجیدم. اما حالا چه؟ مذاکره با دولتی که رییسش ابایی ندارد که بگوید قاتل هزاران مخالف سیاسی بوده، سرکوب‌گر آزادی‌خواهان است، در ماه‌های گذشته دسترسی به اینترنت را به شدت محدود کرده و روزنامه‌نگاران بیشتری را راهی زندان کرده و تکلیفش با اوضاع ما دگرباشان روشن است.

من مثل شما انسانم، حق دارم در جامعه‌ای زندگی کنم که مرا بپذیرد و دولتی داشته باشم که از من حمایت کند. حکومت سرکوبگر اسلامی ،‌ آن حکومت نیست. 

ما از دولت آمریکا توقع کمک به جنبش آزادی‌خواهی مردم ایران را نداریم. توقع نداریم که در کنار مردم ایران بایستد اما توقع داریم مقابلمان هم نایستد. 

توقع داریم دست کم به بقای این حکومت کمک نکند. هزینه سرکوب ملت ایران را برای این حکومت فراهم نکند. 

ابراهیم رییسی، نمی تواند رییس جمهور یک مرد همجنسگرای ایرانی باشد. اما اگر به جو بایدن رای دادید و او را رییس جمهور خود می‌دانید، بدانید که او دوستان دگرباش ایرانی شما را در بدترین شرایط قرار داده است. ما پشت دیوارهای آهنی، گیر کرده‌ایم. در ایران ملایان، حکم ما سنگسار و مرگ است. و جو بایدن رفیق این ملایان از آب در آمده است.